Alle goede verhalen bevatten keerpunten - plotwendingen. Tijden waarop het verhaal plotseling een wending neemt. Waar de manier waarop de hoofdrolspeler de wereld ziet, verandert. Dit is waar de hoofdpersoon plotseling iets nieuws leert, dingen anders gaat doen. Precies wat er drie jaar geleden met PR-man Jacob Lange is gebeurd. Plots zag de wereld er totaal anders uit. Zijn nieuwe manier van doen omvat korte, efficiënte werkdagen en een Deense Coronet-woonboot uit de jaren 70, die klanten destijds veel te lelijk vonden. Tegenwoordig is het cool en super zeldzaam.
Verhalen zijn belangrijk in het leven van Jacob Lange. Alles in zijn omgeving heeft een verhaal. De Amerikaanse bril bijvoorbeeld.
"Ik vind het cool dat dingen een verhaal en een geschiedenis hebben. Hetzelfde geldt voor de bril hier die ik kocht bij Moscot in New York. Ik herinner me dat ik de trap opliep, en ik kon niet zeggen dat het een spektakelwinkel was, en dan kom je boven waar alles even stil lijkt te staan, ”zegt hij opgewonden.
Als PR-man verdient hij de kost door het goede verhaal te vertellen over het bedrijf en de producten van zijn klanten. Hoofdredacteuren ontvangen dagelijks duizenden e-mails van iedereen die in de media wil komen. Een flink aantal daarvan worden artikelen in Børsen en verschijnen in TV2News. Jacob Lange is de man waar je naar toe gaat als je succes wilt hebben in het mediabeeld, hij doet dit werk al bijna 25 jaar - en hij is er goed in. Het zijn vooral de ietwat moeilijke verhalen waar hij van houdt.
“Ik ben altijd betrokken geweest bij PR en communicatie voor technologie- en industriële bedrijven. Of iemand, die werkt met ruimtevaart, robots of IT. De verhalen zijn altijd een beetje moeilijk uit te leggen, en daarom kan het voor deze bedrijven moeilijk zijn om een plek in de pers te krijgen. Maar ik vind het juist een enorme uitdaging om de goede verhalen te vinden in deze bedrijven. De bedrijven die een beetje technisch en een beetje nerdachtig zijn. Dat is mijn nummer, ”zegt hij.
Vliegende start
Jacob Lange is in een stroomversnelling geraakt sinds hij in 1996 afstudeerde aan de Universiteit van Aalborg en naar Kopenhagen verhuisde om zijn carrière te beginnen. De zeven jaar die volgde werkte hij bij verschillende bureau's voordat hij terugkeerde naar Aalborg om als zelfstandige aan de slag te gaan. Hij had een vliegende start.
“Ik zat thuis aan de keukentafel en de eerste maand factureerde ik 120.000. Het was een absurd gemakkelijke start als freelancer. En sindsdien is het echt alleen maar sterker geworden ”, zegt Jacob Lange.
Hij had geen moeite om klanten te krijgen, dus bleef hij hard werken, zoals hij het zelf uitdrukt, "200 procent voor veel klanten - en ze waren allemaal tevreden". Maar dit bleek later een hoge tol te eisen.
Met 120 km per uur raakte hij de muur
Er was niet veel geld in het ouderlijk huis van Jacob Lange. Als kind breide zijn moeder een gele trui voor hem. Ze vonden een krokodillenmerk in een naaiatelier. De krokodil was omgedraaid en Jacobs moeder naaide hem aan de verkeerde kant, maar dat was het dichtst bij Lacoste van wat ze hadden.
Maar al in de vroege jaren in 2000, was Jacob Lange succesvol en kon hij alle heerlijke dingen met geschiedenis kopen die hij wilde. Maar hij werkt veel, veel te veel. Het gaat heel snel - maar het doet ook zoveel pijn als je tegen de muur slaat. Jacob Lange sloeg letterlijk tegen de muur.
Een week waarin de vrouw met haar oudste dochter naar het buitenland wordt gebracht, doet zich het keerpunt voor Jacob Lange voor.
“Die week, toen ik alleen thuis was, besloot ik een speelhuisje bouwen en een trap renoveren naar de eerste verdieping. Dit moest wel passen tussen alle drukke werkuren door en daarbovenop besloot ik ook nog om een enorme muur in de woonkamer te slopen. Het was helemaal van de zotte. En toen ik in het midden van die tuimelende muur stond, bakstenen verspreid door het hele huis, zakte ik brullend in elkaar toen mijn 2 grote meiden thuiskwamen. " zegt Jacob Lange.
Een woonboot en minder werk
De instorting in het midden van de woonkamervloer was een wake-up call voor Jacob Lange. Hij begon stilletjes een heel ander leven voor zichzelf te creëren. Hij drukt het zelf zo uit, dat hij nu pas leert hoe het moet zijn om onafhankelijk te zijn. Op de dag dat BARONS hem aanspreekt, moet hij zijn jongste dochter voor drie uur ophalen van de kleuterschool.
“Ik denk dat veel zzp'ers over het hoofd zien dat als je zelfstandige wordt, je vaak gewoon wordt aangenomen. Het zijn de klanten die beslissen over uw tijd. Er is tenslotte niet veel zelfstandigheid als jij het niet bent die beslist. Ik ken veel zelfstandigen die aanzienlijk meer verdienenden dan de gemiddelde. Maar ze zijn ook een beetje slaaf van hun leven, en vergeten helemaal de vruchten ervan te plukken. Maak een tochtje in de kajak of maak een wandeling voor de lunch, ”zegt hij.
Jacob Lange is vastbesloten om de vruchten te plukken van zijn leven als zelfstandige. Naast minder, hechte klanten, kortere werkdagen en meer tijd met het gezin, is de belangrijkste stap dat hij een jaar bezig is geweest met het creëren van de optimale werkplek voor zichzelf. Hij heeft een woonark gevonden en herbouwd zodat het vandaag een kantoor is voor hemzelf, klanten en partners die langskomen.
“Ik wilde heel graag een plek vinden met zo'n oud kantoor in de achtertuin met een houtkachel en zichtbare balken. Maar ineens deed zich de mogelijkheid voor om een woonboot-ligplaats te krijgen in Aalborg, wat anders moeilijk is. Ik kwam in contact met twee architecten die deze Coronet-schepen ophalen. Dus ging ik twee jaar geleden naar een oude schuur in Tversted, en daar was een woonboot die echt opgeknapt moest worden. Ik heb er enkele video's van gevonden. Het is Deens gebouwd uit 1970 en er zijn er maar 30 van gemaakt. De meeste mensen vonden het ongelooflijk lelijk, maar tegenwoordig zijn er nog maar vijf over in de wereld. Nu nadert de boot een cultstatus ”, zegt Jacob Lange.
Sindsdien heeft hij met de goede hulp van architecten en vakmensen de boot volledig herbouwd. Tegenwoordig is het zijn kantoor en werkplek. Hij kan in het schip zitten en de golven en de wind voelen. Hij kan ook buiten op een van de terrassen zitten en genieten van de zon.
Ga achter je gevoel aan
Jacob Lange leert nog steeds om onafhankelijk te zijn op een manier die goed voor hem is. Als hij terug in de tijd zou kunnen springen en zijn jongere zelf wat goed advies zou kunnen geven, zou het zijn om achter zijn gevoel aan te gaan. Het klinkt alsof hij spreekt uit bittere ervaring als hij zegt:
"Als je een werkpaard bent, blijf je al snel iets doen dat niet zo goed voelt. En je kent waarschijnlijk ook die foto waar een kikker in een pot met koud water leeft. Als je het water verwarmt, blijft de kikker in het water tot het bijna kookt, en dan springt hij omhoog. Maar als je een kikker van buitenaf zou nemen en het in bijna warm water zou doen, zou het meteen opkomen. Ik denk dat veel van degenen die gestrest raken, kikkers zijn die te lang in het hete water blijven. Het is enorm ongezond - professioneel en privé. Het kan dus iets zijn om je onderbuikgevoel de controle te geven, ook al ben ik nog aan het leren hoe je het moet doen, ”zegt hij.
Jacob Lange heeft de afgelopen drie jaar veel dingen in zijn leven veranderd. Maar dat is niet alles dat is veranderd. Hij wil graag gaan mediteren. Hij heeft ook de app die hem er elke ochtend aan herinnert. Maar hij luistert er gewoon niet naar. In plaats daarvan kan hij nu wel tijdens het werken over het water uitkijken. Hij kan nadenken over de hoek van een persbericht terwijl hij een wandeling maakt op het dok. Hij kan een communicatiestrategie overwegen terwijl hij een ritje maakt in de kajak die hij als 50ste verjaardagscadeau heeft gekregen. Jacob Lange zegt zelf dat hij niet op schema ligt, maar hij is echt goed op weg naar een gezond werkend leven als zelfstandige.
Jacob Lange in The Founder
MAN IN THE SHIRT "De eer gaat naar de man die daadwerkelijk in de arena is, wiens gezicht ontsierd is door stof, zweet en bloed" - citaat Theodore Roosevelt in Parijs, 1910. In de portretserie "Man in the Shirt" ontmoeten BARONS-zakenmensen de gemene deler die ze hebben zichzelf in het spel en op het spel. Waar vinden ze moed? Wat is het belangrijkste dat ze onderweg hebben geleerd? En wat kunnen wij anderen van hen leren?
